the address

the rider asked in the twilight where is the friends house 

heaven paused

the passerby bestowed the flood of light on his lips to darkness of sands

and pointed to a poplar and said

near  the tree

is a garden - line greener than Gods dream

where love is bluer than  the feathers of honesty

walk to the end of the lane which emerges from behind puberty

then turn  towards the flower  of  solitude

two steps to the flower

stay by the eternal mythological fountain of earth

where a transparent fear will visit you

in the flowing intimacy of the space you will hear a rustling sound

you will see a child

who has ascended a tall plane tree to pick up chicks from the nest of light

ask him

where is the  friend s   house؟

****

نشانی

 «خانه ی دوست کجاست ؟» در فلق بود که پرسید سوار

آسمان مکثی کرد

رهگذر شاخه ی نوری که بع لب داشت به تاریکی شن ها بخشید

و به انگشت نشان داد سپیداری و گفت:

 نریسده به درخت ،

کوچه باغی است که از خواب خدا سبز تر است

و در ان عشق به اندازه پرهای صداقت ابی است  می روی تا ته ان کوچه که از پشت بلوغ ، سر به در می ارد،

پس به سمت گل تنهایی می پیچی ،

دو قدم مانده به  گل ،

پای فواره ی جاوید اساطیر زمین می مانی

 و تو را ترسی شفاف فرا می گیرد

در صمیمیت سیال فضا، خش خشی می شنوی : کودکی میبینی

رفته از کاج بلندی بالا ،جوجه بر دارد از لانه نور 

و از او می پرسی 

خانه دوست کجاست)